Tot ons grote verdriet is op zaterdag 12 juni 2010 maestro Alfredo Marcucci op 81-jarige leeftijd overleden.

Zijn begrafenis zal plaatsvinden op zaterdag 19 juni om 12u30 te Hasselt.

Wij wensen de familie Marcucci alle steun en sterkte toe.

Don Alfredo, je leerde ons luisteren naar muziek, je leerde ons de muziek te laten ademen, maar bovenal: je leerde ons dat het leven is als een Tango, met ups en downs, vaak onverwacht maar altijd geduldig. Als een vuur dat je nooit kan doven...

Don Alfredo, te vamos a extrañar mucho, we zullen je missen.


Callan Correo, Chantal Lathuy & het hele El Rumbo Team





Maestro Alfredo Marcucci

In de jaren dertig had Buenos Aires nog die karakteristieke buurten, waar bij het vallen van de avond kinderen voetbal speelden op de hoek van de straat. De romantiek van een kleine Maradonna op de hoek, spelend met een bal, dan al virtuoos en met de belofte van een grote toekomst… of toch niet…

Geïnspireerd door zijn oom Carlos Marcucci, een beroemde virtuoze bandoneonist en schrijver van een belangrijke bandoneonleermethode, droomde Alfredo Marcucci toen reeds van de bandoneon. Met zijn kleine jongenshandjes zocht hij naar de verborgen tonen van de fueye (letterlijk: balg), borduurde hij avond aan avond de toonreeksen aan elkaar. En beetje bij beetje kwamen de tango's te voorschijn. De Tango's die zijn leven zouden bepalen...

Als een van de laatste grote Maestros van de Epoca de Oro van de Argentijnse Tango speelde Alfredo Marcucci met de grootste orkesten van de van de jaren '40 en '50 als die van Juan Canaro, Carlos di Sarli en Julio de Caro.

Na vele tournees door de wereld, o.a. met de groep 'Los Paraguayos' trok hij zich terug uit de muziek en vestigde hij zich in Belgie waar hij ongeveer 25 jaar als concierge van een fabriek werkte.

Begin jaren tachtig zochten Dirk van Esbroeck en Juan Masondo hem op en wisten hem te overtuigen om samen met hen een tangotrio te vormen. Alfredo haalde zijn geliefde bandoneon uit de kast en wierp zich met volle overgave op zijn oude passie. Niet beseffend dat zijn eigen muzikale geschiedenis nog een hele nieuwe generatie zou begeesteren.

Zonder hem zou de Tango in België en Nederland er zonder twijfel anders hebben uitgezien. Hij nam tal van jonge bandoneonisten onder zijn vleugels en gaf bandoneon workshops in België, Nederland, Frankrijk, Zweden, Duitsland, etc. Onder zijn invloed ontdekte een hele nieuwe generatie de bandoneon en werd de Tango vanonder het stof gehaald. Carel Kraayenhof van het Sexteto Canyengue en ongeveer alle jonge bandoneonisten in België en Nederland zullen hem daar immer dankbaar voor zijn, en met hen alle dansers die ooit het genot hebben mogen beleven om op de tonen van Alfredo's bandoneon te mogen dansen.

Don Alfredo, de lucht zal nog vaak bezwangerd zijn door de begeestering van jou bandoneon... we zullen je missen!